سیلی آمد و زندگی گرفت، سیلی آمد و سرزندگی بخشید!

در شرایطی که سرزمین ما به شدت از کم آبی رنج می برد و همه جا صحبت از بحران آب است، وقوع سیل و ورود خسارات مالی و به ویژه جانی حوزه نشینان، نشان از بیراهه ای دارد که مدیریت منابع آب کشور در آن گم شده است.

به گزارش اگری پرس به نقل از مرکز اطلاع رسانی منابع طبیعیسازمان جنگل ها و مراتع کشور- به دنبال بارش ۱۳ میلی متری روز یکشنبه بيست وهشتم تيرماه در ارتفاعات بالادست روستای سیجان از توابع آسارا – شهرستان کرج – که حدود ۱۵ دقیقه به طول انجامید ” سیلی آمد” و وارد روستای سیجان شد. این سیل با حمل مواد جامد و تنه های خشک درختان و مسدود شدن مسیر عبور آب وارد جاده حاشیه رودخانه و منازل مسکونی شد و متأسفانه جان ۸ نفر از هموطنانمان را گرفت و بیش از ۷۰ خودرو را مچاله کرد.

در همان تاریخ و زمان، بارش به مراتب شدیدتری به میزان ۲۲ میلی متر در روستای کندر رخ داد اما “سیلی نیامد” تا جانی بگیرد، رسوبات در سازه های رسوبگیر آبخیزداری ماندند و خروش سیل در مخزن ۴۵۰۰۰ متر مکعبی بند سنگ و ملاتی کندر آرام گرفت.

خوشبختانه این بار عملیات آبخیزداری اجرا شده در بالادست روستای کندر با کنترل سیل و به ویژه رسوبات عامل کاهش حداکثری خسارات وارده به این روستا شد. این در حالیست که پیش از این تلاش های مستمر در جهت تأمین اعتبار مطالعه و اجرای عملیات آبخیزداری سیجان نتیجه نداده بود و درآخرین اقدام متأسفانه اعتبار در نظر گرفته شده سال ۹۳ برای این کار در دقایق پایانی محقق نشد و مراحل انتخاب پیمانکار پروژه که تا مرحله آگهی در روزنامه نیز پیش رفته بود متوقف گردید.

سیلی آمد و زندگی گرفت و سیلی آمد و سرزندگی بخشید. فاصله این دو به اندازه یک نگاه بود. نگاهی که آنرا باید در کلام رهبر فرزانه جستجو کرد. ” حفظ منابع طبيعي يك مسئله تجملاتي نيست، يك مسئله درجه دو نيست، بلكه يك مسئله حياتي است “.

در شرایطی که سرزمین ما به شدت از کم آبی رنج می برد و همه جا صحبت از بحران آب است، وقوع سیل و ورود خسارات مالی و به ویژه جانی حوزه نشینان، نشان از بیراهه ای دارد که مدیریت منابع آب کشور در آن گم شده است . عدم توجه به استعدادهای ذاتی حوزه های آبخیز و برنامه ریزی بر اساس ” خواسته ها” و نه ” داشته ها” شرایط حال حاضر ما را رقم زده است. اکنون بیش از آنکه نگران “تغییر اقلیم” باشیم باید نگران “تغییر رفتار” خود با طبیعت باشیم، رفتاری که نه ریشه در تمدن کهن ما دارد و نه در دین ما.

* امید است بیش از آنکه دیگر فرصتی برای جبران نباشد با گرایش به سمت مدیریت جامع حوزه های آبخیز و تکیه بر داشته های حوزه و حوزه نشینان شاهد روزهای بهتری در آینده باشيم.