نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
گردشگری کشاورزی، فرصتی است برای توسعه کشاورزی و روستایی و ایجاد فرصت های تفریحی سالم و آموزنده برای شهروندان داخلی و خارجی. با وجود اینکه ایران یکی از مبدأهای کشاورزی جهان به شمار می رود و میراث‌های کشاورزی مهم و بعضاً جهانی در آن واقع شده‌اند، متاسفانه هنوز از این ظرفیت و پتانسیل عظیم، استفاده و بهره‌ای گرفته نشده است.
به گزارش اگری پرس طبق تعریف ویور و فنل (۱۹۹۷) گردشگری کشاورزی، شامل کسب و کارهای روستایی است که محیط مزرعه در حال فعالیت را با مؤلفه گردشگری تجاری ادغام میکنند. گردشگری کشاورزی، از منابع و رسوم و سنن موجود کشاورزی، به منظور جذب بازدیدکننده‌های بیرونی استفاده می کند. گردشگري كشاورزي با فراهم آوردن زمينه حضور مستقيم گردشگر در مزارع و باغات، امكان خريد مستقيم محصول كشاورزي با قيمت مناسبتر را در موقع برداشت و نيز امكان بهرهمندي از مناظر زيباي كشاورزي را در مواقع مختلف فراهم ميسازد. همچنين شهروندان ميتوانند با رعايت اصول مربوطه، ميوه و سبزي مورد نياز را توسط خود و خانواده خود بچينند و يا در ساير فعاليتهاي كشاورزي به دلخواه خود مشاركت كرده و نيز در خصوص عملیات کشاورزی آموزش ببينند. موضوع کلی در گردشگری کشاورزی این است که گردشگر، در یک واحد کشاورزی حضور پیدا می کند و در ازای خدماتی که دریافت می کند، مبلغی را به مالک یا مدیر واحد کشاورزی می پردازد. در گردشگری کشاورزی، یک جزء اصلی، واحد کشاورزی و ارائه‌کننده خدمات است و جزء اصلی دیگر، گردشگر (شهروند) می باشد.
جایگاه گردشگری کشاورزی در جهان:
گردشگری کشاورزی در کشور های صنعتی مانند آمریکا و آلمان، انگلیس، اتریش از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد و قدمت آن به بیش از یک قرن می‌رسد، ولی در کشورهای در حال توسعه همچون مالزی، ترکیه، قبرس و چین قدمت کمتری دارد. در کشور ما گردشگری کشاورزی متاسفانه جایگاه خاصی ندارد و دستگاه های مسئول از جمله وزارت جهاد کشاورزی، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری توجه مناسبی به این صنعت ندارند. در معدود قوانین مرتبط ما، بیشتر بحث گردشگری روستایی مطرح شده است تا گردشگری کشاورزی؛ این در حالی است که گردشگری کشاورزی، الزاماً زیرمجموعه گردشگری روستایی نیست و بعضاً اصول و کدهای رفتاری خاص خود را می‌طلبد.
اهمیت گردشگری کشاورزی برای کشور
گردشگری کشاورزی، فرصتی است برای توسعه کشاورزی و روستایی و ایجاد فرصت های تفریحی سالم و آموزنده برای شهروندان داخلی و خارجی. با وجود اینکه ایران یکی از مبدأهای کشاورزی جهان به شمار می رود و میراث‌های کشاورزی مهم و بعضاً جهانی در آن واقع شده‌اند، متاسفانه هنوز از این ظرفیت و پتانسیل عظیم، استفاده و بهره‌ای گرفته نشده است. این در حالی است که برای نمونه کشور چین، درآمد میلیاردی از این محل در سال ۲۰۱۱ کسب کرده است.
همانطور که مستحضر هستید تمرکزگرایی و ایجاد کلان‌شهرها در کشور ما، نیازی در شهروندان، تحت عنوان تفریح در حومه شهر به وجود آورده و یا تقویت نموده است. هم‌اکنون جمعیت شهرها نسبت به جمعیت روستاها رشد بسیار چشمگیری داشته است (نسبت جمعیت شهرها به روستاها ۷۱ به ۲۹ است این در حالی است که در سال های نه چندان دور این نسبت ۳۰ به ۷۰ بود). با توجه به مشکلات شهرنشینی و آلودگی هوا و مشکلات ناشی از روزمرگی، شهروندان در پی این هستند که نیاز خود را برطرف کنند و اواخر هفته و نیز تعطیلات خود را در محیط هایی دور از شهر و در طبیعت سپری کنند. در این راستا، خیلی از شهرنشینان به‌خصوص در کلان‌شهرها، به خرید زمین های کشاورزی روی می آورند و با تغییر کاربری زمین کشاورزی و تبدیل آن به ویلاهایی که دیگر کاربری کشاورزی تجاری و بازاری را ندارند به این شکل نادرست، به نیاز خود پاسخ می دهند!
در صورتی که اگر صنعت گردشگری کشاورزی به صورت پایدار در کشور به وجود آید و شرایطی ایجاد گردد که به این نیاز شهروندان به صورت نهادینه پاسخ داده شود، درآمد کشاورزان (از محل جذب گردشگر) افزایش می‌یابد؛ کاربری زمین های کشاورزی حفظ می‌شود؛ و به نیاز شهروندان نیز به بهترین شکل ممکن پاسخ داده می‌شود. در این حالت دیگر نیازی نیست که شهروند برای تعطیلات و تفریح آخر هفته خود، با هزینه هنگفت اقدام به خرید یک ویلا کند یا زمین کشاورزی را به ویلا تغییر کاربری دهد؛ ویلایی که بعضاً دفعات استفاده از آن توسط فرد سالی بیشتر از انگشتان دست هم نمی‌شود.
بجای این کار، شهروندان با کشاورزان فعال در زمینه گردشگری کشاورزی تعامل‌هایی را بعمل می آورند؛ برای مثال بر اساس قراردادهایی، در تعطیلات از خدمات کشاورزان در مزرعه یا باغ بهره مند میگردند، اقامت شبانه در خانه کشاورزی یا سیاه‌چادر عشایر پیدا میکنند، محصولاتی که نیاز دارند خودشان برداشت می کنند و یا حتی بخشی از تولید را تأمین مالی میکنند تا نیاز خانواده شان با نظارت خودشان تولید شود و در ازای بهره‌مندی از این خدمات، هزینه‌ای برای کشاورز پرداخت می‌نمایند.
ولی در حال حاضر چون گردشگری کشاورزی، فرهنگ‌سازی نشده و به صورت مناسب توسعه نیافته است، در نتیجه شهروندان زمین های کشاورزی را میخرند و تغییر کاربری می دهند و ضربه بزرگی به تولید میزنند چرا که این شهروندان در اغلب موارد، به دنبال تولید و فروش محصولات کشاوررزی نیستند و یا امکان آن را از نظر مالی و زمانی و تخصصی نمی‌یابند.
موانع توسعه گردشگری کشاورزی:
راه کارهایی برای رشد صنعت گردشگری کشاورزی
دیدگاه بسته شده است.