نفتی که آمد؛ آبی که رفت / بی آبی در زمین های نفتی

به گزارش خبرنگار اگری پرس، “کریت” منطقه ای در استان خوزستان و در نزدیکی اهواز است که بررسی تاریخچه زندگی مردم این منطقه نشان می دهد در گذشته منطقه ای پررونق از نظر کشت و دامپروری بوده و چاههای پرآب و زمین های حاصلخیر در روستاهای این منطقه، تمامی ساکنان را معطوف و مجذوب کشاورزی و دامپروری کرده بود.
با کشف نفت در این منطقه، مردم ساکن در روستاهای متعدد کریت به بهتر شدن شرایط و رونق کسب و کارهایی سودده تر از کشاورزی در منطقه خود دلبستند اما نمی دانستند همین نفت، کشاورزی را هم از آنها می گیرد.
امروز که سالهای بسیاری از کشف نفت در این منطقه می گذرد، دیگر نه چاههای پرآب در روستاهای کریت وجود داردو نه زمین های حاصلخیر و نفت به جای نعمت و ثروت، برای مردم این منطقه محرومیت، بی آبی ، از بین رفتن حاصلخیزی و بیکاری به دنبال داشته است.
روزنه، ابوکبیریه، حاره سید یوسف، شمه، شریفیه، غدیر حبسه، قریه المنثر صگر، طنبور ارویشد، بگعان و ام الطرفه از روستاهایی است که در دل منطقه نفتخیز «کریت» از توابع اهواز واقع شده اند و از نعمت آب شرب محرومند. یعنی علاوه بر اینکه نفت ناشی از عملیات ذخیره سازی و انتقال، در زمین های کشاورزی شان به مرور نفوذ کرده و حاصلخیزی زمین ها را از بین برده، چاههای آب نیز خشک شده و حتی منابع تأمین اب شرب این روستاها از جمله چندین فقره چشمه کم اب و یا خشک شده اند.
اکنون آب مردم این روستاها با تانکر تأمین می شود و با وجود در مضیقه بودن شاغلان کشاورزی در این منطقه، نفتی که توسعه نیاورده، در قالب مسئولیت های اجتماعی نیز اقدام به سرمایه گذاری در این روستاها نکرده است.

 

* روستاهای تشنه در کنار لوله های نفت
علی بالدی دهیار روستای روزنه که یکی از روستاهای فاقد لوله کشی آب شرب و کانالهای آب کشاورزی است می گوید: نبود آب در این روستاها واقعا مشکل حادی است در چند سالی که خشکسالی است هیچ گونه ذخیره آبی نداریم و چاههای آبی حفاری شده همگی در حال خشک شدن هستند و اهالی منطقه به تدریج در حال فروختن دامهای خود و کوچ به حاشیه شهر اهواز هستند.
دهیار روستای روزنه که یکی از روستاهای فاقد لوله کشی آب شرب و کانال های آب کشاورزی است، می گوید: تاسیسات و شرکت های نفت و گاز کارون مستقر در منطقه کریت، زمین های کشاورزی ملک روستاییان را تصاحب کردند و در آنها حفاری نفتی انجام دادند، بدون اینکه اجازه ای از روستاییان گرفته شود و یا ریالی به آنها بپردازند، اما حق هیچ گونه اعتراضی نداریم زیرا صدایمان به جایی نمی رسد.
حسین بالدی می افزاید: پس از بیکار کردن روستاییان از کار کشاورزی حتی فرصت اشتغال در شرکت ها و تاسیسات نفتی را هم به آنها نمی دهند و الان بیشتر جوانان روستا بیکارند و یا تمام دارایی خود را فروخته و برخی به کار مسافر کشی در اهواز روی آورده اند.

 

به گزارش اگری پرس، صدای این روستاییان بی پناه تا حدی کوتاه است که هر چند روستا در این منطقه یک دبستان دارند و بعد از پایان دوره ابتدایی برای تحصیل باید به شهر اهواز که ۴۰ کیلومتر با آن فاصله دارد بروند.
محدودیت برای مردم این روستا بیداد می کند. مسیر تردد برای این منطقه و روستاهای اطراف از طریق آزاد راه خلیج فارس است که برای هر بار تردد باید هزینه عوارضی پرداخت کنند و هیچ گونه تبصره ای برای معافیت آن ها وجود ندارد.
شاید این سوال برخی خیلی پیش بیاید که در حال حاضربا وجود بی آبی چرا مردم روستا برای تأمین آب شرب خود اقدام به حفر چاه نمی کنند. جالب اینجاست که مردم این منطقه به دلیل نفتخیر بودن منطقه اجازه حفر چاه عمیق را ندارند و باید تأمین آب مورد نیاز خود به تانکر های آب رسانی اکتفا کنند.
در کنار تمام این مشکلات یکی از معضلات مردم اهواز و روستاهای آنها زندگی در مرکز گرد و غبار است. آنطور که مردم منطقه می گویند با خشک شدن زمین های کشاورزی و در عمل ناممکن بودن کشت وکار، این زمین ها تبدیل به اراضی بایری شدند که با هر گرد و غبار، زندگی مردم را پر از خاک می کنند و بسیاری از اهالی روستا مریض می شوند.

 

*زندگی با طعم محرومیت
محرومیت در این منطقه به معنی واقعی مصداق پیدا می کند تا حدی که مردم این منطقه از حداقل های طبیعی برای زندگی محروم هستند. شرایط درمانی موضوعی است که با پیشرفت تکنولوژی و توسعه کشور می طلبد که در هر روستایی مهیا باشد. اما متأسفانه مردم این روستا با نبود درمانگاه دست و پنجه نرم می کنند. به همین دلیل هر بیمار اورژانسی باید به شهر مراجعه کند؛ در حالی که مرکز درمانی کریت در این منطقه وجود دارد، اما متأسفانه حق استفاده به روستاییان را نمی دهند و تنها خاص کارکنان شرکت نفت است.
روستای روزنه در ۴۰ کیلومتری اهواز، از توابع این شهرستان و در منطقه نفتخیز کریت است که بیش از ۴۰ خانوار و حدود ۲۰۰ نفر در آن زندگی می کنند.
اهالی روستا می گویند در گذشته نوعی چفیه عربی با شکلی خاص در این روستا بافته می شد که روزنه نام داشت و از روستاهای اطراف و شهر اهواز برای تهیه این چفیه به این روستا می آمدند که نام روزنه را بر این روستا نهادند.
در کنار حسینیه ای که در وسط روستای روزنه ساخته شده چاه آبی برای استفاده اهالی روستا وجود دارد که برای شرب و شست و شو از آن استفاده می شود.
یکی از گلایه های مردم این منطقه فقر مالی است. آنها تمایل به مهاجرت برای فرار از محرومیت دارند اما پولی برای مهاجرت ندارند.
حکایت محرومیت در روستاهای کریت و روزنه برای جای جای این منطقه قابل تکرار است. به طور مثال روستای «ملیگط» از دیگر روستاهایی است که با محرومیت عجین هستند.مردم این منطقه می گویند۱۵۰ حلقه چاه نفت و گاز در این منطقه وجود دارد که با انفجار هر لوله اینجا شبیه میدان جنگ می شود که همه اهالی روستا مدتی مهاجرت می کنند و بازمی گردند.

 

حسینی، دهیار روستای ملیگط می گوید: در شرکت نفت و گاز کارون حراست لوله های نفت و گاز و حتی آب را به پیمانکاری از شیراز واگذار کرده اند در حالی که این خطوط لوله از روستا می گذرد و مردم روستا به راحتی می توانند حراست آن را تامین کنند.
وی در خصوص مشکل نداشتن آب روستاهای اطراف می گوید: یک لوله ۲۰اینچی آب از لوله کشی هایی که از منطقه خسروی به سمت ماهشهر کشیده شده، منشعب کردند که برای پتروشیمی و خنک کننده تأسیسات استفاده شود اما از این انشعاب حتی به یکی از چندین روستای موجود در مسیر این لوله انشعاب نکشیدند. این آب پس از استفاده در خنک کردن تاسیسات پتروشیمی در کنار این تاسیسات در گودالی که حفر کرده اند رها می شود و اکنون دریاچه ای در کنار تاسیسات پتروشیمی بوجود آمده است.
پایان/