نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
استاد دانشگاه و پژوهشگر بسیجی در حوزه کشاورزی درباره خیانت های سند آموزش ۲۰۳۰ گفت: ترغیب کشاورزان بالاخص زنان به خروج از مزرعه و ایجاد تمرکز بیشتر بر فعالیتهای خدمات مالی و بازار محور وتوصیه به اشتراک گذاری ذخایر ژنیتیکی کشورها دو مشکل عمده این سند در حوزه کشاورزی است.
محمدمهدی خورشیدوند، استاد دانشگاه و پژوهشگر بسیجی در گفت وگو با اگری پرس درباره سند ۲۰۳۰ گفت: نگاه افرادی که سند ۲۰۳۰ را تدوین کرده اند تأکید بر حضور بر فعالیت زنان در جامعه است اما نگاهی تولیدی به این موضوع را قبول ندارند.
وی ادامه داد: در کشور تولید کنندگانی داریم که در بحث اقتصاد خرد و اقتصاد کلان موفق هستند و فعالیت های تولیدی دارند، با این وجود هدف تنظیم کنندگان سند ۲۰۳۰ این است که زنان فعال در حوزه کشاورزی را شناسایی کرده و وارد مشاغل خدماتی کنند. یک بخش از این خدمات واسطه گری است؛ یعنی قصد دارند که فعالیت زنان را به سمت خدمات سود محور هدایت کنند، در حالی که از نقطه نظر ایرانی اسلامی فعالیت زنان در جامعه حائز اهمیت است.
خورشیدوند با بیان اینکه زنان در حوزه کشاروزی سهم مشخصی را در بخش تولید دارند افزود:اگر زنان بخواهند وارد چرخه واسطه گری بشوند، زنان تولید گر از عرصه خارج می شوند. دست اندرکاران این سند قصد دارند مسئله سودمحور بودن را القا می کنند.
استاد دانشگاه و پژوهشگر بسیجی گفت: دست اندرکاران سند ۲۰۳۰ تمایل دارند که زنان در بخش های خدماتی و سودجویانه فعالیت کنند. اگر زنان بخواهند در راستای اهداف این سند پیش روند، در مشاغلی وارد می شوند که سنخیتی با شأنیت زن مسلمان ندارد و از دیگر آسیب ها این است که اگر زنان وارد مشاغل خارج از مزرعه شوند کسی جایگزین این زنان در بحث تولید نیست.
وی با بیان اینکه سهم زنان در تولید محصولات کشاورزی در روستا ها سهم چشمگیری دارند ادامه داد: ترغیب کشاورزان بلاخص زنان به خروج از مزرعه و ایجاد تمرکز بیشتر بر فعالیتهای خدمات مالی و بازار محور تهدید فعالیت زنان تولید محور است.
وی در بیان آسیب های دیگر سند ۲۰۳۰ در حوزه کشاورزی گفت: توصیه به اشتراک گذاری ذخایر ژنیتیکی کشورها به عنوان سرمایه ی بسیار مهم در بند ۵ از هدف دوم که نتیجه ی آن کاهش ضریب امنیت غذایی و حیاتی است، منجر به کاهش ضریب امنیت ملی خواهد بود.
خورشیدوند بیان کرد: یکی از بحث های حیاتی طبقه بندی دار محرمانه هر کشور ذخایر ژنتیکی زیستی آن کشور است و این موضوع درحوزه های مختلف انسانی، دامی و گیاهی حائز اهمیت است.
استاد دانشگاه و پژوهشگر بسیجی بیان کرد: اگر کسانی که این سند را تهیه کردند نگاه توسعه به معنای ساخت کشور داشته باشند و این نگاه دلسوزانه باشد، ضرورتی ندارد که به اطلاعات دسترسی پیدا کنند. مبنا و منطق آنها برای تأکید بر اشتراک گذاری ذخایر ژنتیکی کشورها چیست؟
وی ادامه داد: درست اندرکاران تهیه این سند به دنبال دلسوزی برای کشور نیستند بلکه به دنبال این هستند که با به دست آوردن اطلاعات بر کشور ما ضربه بزنند. در سطح محصولات تراریخته برای ما روشن شد که قصد آنها ضربه زدن به کشور است.
استاد دانشگاه و پژوهشگر بسیجی گفت: در بحث بحران آب و مدیریت خاک چه کمکی می توانند به کشور ما کنند؟ در بحث مکانیزاسیون کشاورزی چه کمکی می توانند به ما بکنند؟ اگر توانستند این کمک های انسان دوستانه را بدون چشم داشتی به کشور داشته باشند مفید است. اما به راستی چه زمانی به کشور کمک انسان دوستانه داشته اند؟
وی با بیان اینکه اساس بحث خودکفایی در کشور افزایش ضریب امنیت غذایی و حیاتی است بیان کرد: این ذخایر بسیار با اهمیت و حیاتی برای کشور به حساب می‌آیند و از سرمایه‌های غیرقابل انکار در بخش کشاورزی هستندکه نباید این ذخایر را به صورت رایگان در اختیار دیگران قرار داد.
خورشیدوند اظهار داشت: دست اندران سند ۲۰۳۰ به دنبال این هستند که مرزی در تجارت نباشد، زمانی که یک ارزی در دنیا برای مبادله مشخص می شود قطعاً قدرت کشورها بر اساس آن پشتوانه پولی متفاوت است.چگونه ممکن است با کشورهایی که با توجه به پشتوانه پولی متفاوت ، توان رقابتی همگنی را ندارند وارد رقابت ناسالم شد؟
وی گفت:منطق این ماجرا این است که آن دسته از کسانی که در دنیا قدرت بیشتری دارند بر اساس قانون جنگلی که دارند، موفق تر باشند و آنهایی که توان کمتری دارند پسرفت کنند و ضعیف تر و وابسته تر شوند. بنابر این اگر زیرساخت هایمان را در یک رقابت نابرابر به اشتراک بگذاریم قطعاً خودمان را متعهد به این کرده ایم که بعد از مدتی مغروض شویم؛ یعنی باید پا به پای آنها در حوزه تجارت حرکت کنیم و مغروض می شویم.
دیدگاه بسته شده است.