کشاورزی حفاظتی، دروازه ورود به تولید پایدار

در حالیکه کشاورزی حفاظتی معنایی جز تولید پایدار با حفظ منابع پایه ندارد اما اکنون ناپایداری در تولید به یکی از چالش های بخش کشاورزی کشور تبدیل شده است.

به گزارش اگری پرس؛ خاک ورزی از مشکلات حوزه زراعی است که بخشی از آن به مدیریت خاک و برنامه های تناوب و بخش دیگر به مکانیزاسیون بر می گردد.

البته ناگفته نماند که مسئله خاک ورزی فقط بر عهده دولتی ها نیست  و بخش خصوصی نیز اجرای کشاورزی حفاظتی را باید در دستور کار خود قرار دهد تا  تنوع تولیدات  افزایش یابد.

 

عباس کشاورز معاون امور زراعت  وزارت جهاد کشاورزی بر خاک ورزی حفاظتی پایداربه سبب افزایش بهره وری در کشت دیم، مصرف بذر مناسب و کمک به کم آبی از طریق توسعه مکانیزاسیون تاکید داشته و همواره معتقد است که تا چند سال آینده خاک ورزی تنها در مورد محصولاتی نظیر سیب زمینی و چغندر قند امکان پذیر خواهد بود .

 

همچنین این مسوول طرح کشاورزی حفاظتی از اجرای کشاورزی حفاظتی در سه میلیون هکتار از اراضی کشور در برنامه ششم توسعه خبر داد.

 

با توجه به اینکه یکی از چالش های بخش کشاورزی ناپایداری در تولید است و کشاورزی  حفاظتی  معنایی جز تولید پایدار با حفظ منابع پایه ،مدیریت بقایای گیاهی، انجام حداقل عملیات خاک ورزی، تناوب و توجیه اقتصادی ندارد اما تحقق این مهم در کشور با محدودیت هایی دست به گریبان است.

 

در حالیکه در دنیا ۱۵۵ میلیون هکتار اراضی به شیوه حفاظتی مدیریت می شود اما در ایران طی سال های گذشته کمتر از یک میلیون هکتار از این نوع عملیات به انجام رسیده است.

 

عباس پاپی زاده عضو کمیسیون کشاورزی و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه یکی از چالش های بخش کشاورزی ناپایداری تولید است، اظهار کرد:نبود ماشین آلات، ادوات و تکنولوژی کافی در مکانیزاسیون موجب شده که وضعیت مساعدی در زمینه کشاورزی حفاظتی نداشته باشیم.

 

وی با اشاره به اینکه کشاورزی حفاظتی هزینه بر است، افزود: کشاورزی حفاظتی با کمترین انرژی و دستکاری در بافت کشت انجام می شود که این امر نیازمند تکنولوژی و حمایت دولت در بحث یارانه هاست.

 

پاپی زاده ادامه داد: دولت با تخصیص مشوق های لازم می تواند کشاورزان را به کشت حفاظتی ترغیب و تشویق کند.

 

عضو کمیسیون کشاورزی و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی با اشاره به مزایای کشاورزی حفاظتی بیان کرد: حفظ منابع پایه، مرتفع ساختن هزینه های کاشت، داشت و برداشت، کاهش هزینه های مبارزه با علف های هرز و آفات، کاهش هزینه های کشاورزی با ورود ماشین آلات به مزرعه و فرسایش آبی و بادی  از مهمترین دستاوردهای کشاورزی حفاظتی به شمار می رود.

 

 حفظ منابع پایه در سایه کشاورزی حفاظتی

 

علی خان محمدی مدیر عامل مجمع ملی نخبگان کشاورزی گفت: نبود زیرساخت های لازم و فنی اجرای کشاورزی حفاظتی ،بحران منابع آبی و خاکی را رقم می زند.

 

به گفته وی ایجاد مکانیسم لازم برای اجرای کشاورزی حفاظتی حفظ رطوبت و منابع تغذیه کننده خاک را به همراه دارد.

 

خان محمدی با انتقاد ازعدم اجرای کشاورزی حفاظتی تصریح کرد: با وجود ادعای معاون امور زراعت در بحث توسعه کشاورزی حفاظتی، در چند سال اخیر راهکارهای مناسبی در این زمینه به کار گرفته نشده است.

 

مدیرعامل مجمع ملی نخبگان کشاورزی با بیان اینکه مرکز توسعه مکانیزاسیون باید براساس اقلیم های متفاوت و محصولات مختلف در هر منطقه ساختار مکانیزاسیون دقیقی برای آنها تعریف کند،افزود:پس از آن معاونت تولیدات گیاهی هم باید، آموزش های لازم در این زمینه را به کشاورزان ارائه دهد.  چرا که در شرایط کنونی امکان خاک ورزی درستی در  ۳ میلیون هکتار دیم موجود در کشور وجود ندارد.

 

وی افزایش بهره وری، صرفه جویی سوخت ، تناوب زراعی مناسب ، مدیریت بقایای گیاهان و جلوگیری از بحران منابع آب را از جمله مزیت های توسعه کشاورزی حفاظتی دانست و گفت:  کشورهای اروپایی اکثر اراضی خود را به شیوه حفاظتی مدیریت می کنند در حالیکه در ایران محدودیت هایی در این زمینه وجود دارد.